سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

اجبار و اکراهی در (قبول) دین نیست، چرا که هدایت و کمال از گمراهی و ضلال مشخّص شده است، بنابراین کسی که از طاغوت (شیطان و بتها و معبودهای پوشالی هر موجودی که بر عقل بشورد و آن را از حق منصرف کند) نافرمانی کند و به خدا ایمان بیاورد، به محکم‌ترین دستاویز درآویخته است (و او را از سقوط و هلاکت می‌رهاند و) اصلاً گسستن ندارد. و خداوند شنوا و دانا است (و سخنان پنهان و آشکار مردمان را می‌شنود و از کردار کوچک و بزرگ همگان آگاهی دارد).

خداوند پروردگار مخلوقات عالم شهاده و غیب را خلق نمود. در این آفرینش، هر موجودی را با هدف و حکمتی خاص به صحنه وجود آورد و زمانی فرا رسید که پروردگار هستی اراده کرد مخلوقی متفاوت و جدید باشد. بنابراین، در ملاء اعلی اعلام شد که مخلوقی بدیع و بی‌مانند و بی‌بدیل با هویتی متفاوت از سایر موجودات پا به عرصه وجود می‌گذارد و خطاب به ملائکه فرمود:

رهبران، بزرگان، پیشوایان فکری و دعوتگران، و همه‌ی کسانی که در مسیر رساندن برنامه‌ی الله متعال به مردم حرکت می‌کنند، مسئولیت سنگینی را بر دوش دارند. پیشوای فکری، سیاسی و دینی باید تربیت‌شده، هوشمند، آگاه و آماده باشد. صاحبان جایگاه رهبری و دعوت، و تمامی دعوتگران باید بدانند که پای در مسیری نهاده‌اند که ادامه‌دهنده‌ی حرکت انبیا است؛

«وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا» (سوره بقره آیه ١۴) و بی‌گمان شما را ملّت میانه‌روی کرده‌ایم تا گواهانی بر مردم باشید و پیغمبر (نیز) بر شما گواه باشد. ملت مسلمان ملت میانه‌روی است و در میان مردم عدالت و دادگری برپا می‌کند. ارزشها و میزان‌ها را برایشان مقرر می‌نماید و حق و باطل را در میان مردم روشن می‌کند و همیشه در طرف حق قرار دارد.

دعوت واژه‌ای عربی از ریشه‌س «دعا» «یدعو» به معنی فراخواندن، به کمک طلبیدن و ندا کردن کسی یا چیزی به منظور متمایل ساختن و جلب نمودن اوست. چون دعوت ما نوع خاصی از فراخوانی برای متمایل ساختن انسان‌ها در جهت گرایش و گزینش عقیده و فکری ویژه است که اساس زندگی فردی و اجتماعی انسان بر آن بنا ‌می‌شود ، باید پسوندی به این کلمه بیفزایم تا منظور ما از آن را برای مخاطبین روشن نماید .حال اگر پسوند «اسلا‌می‌» و یا «دینی» را به کلمه‌ی دعوت اضافه کنیم معنای آن فراخوانی مردم به‌سوی اسلام و دین ‌می‌شود تا در نهایت بدان بگروند.

سخنی که اصل توحید و یکتاپرستی را به صورت مُجمل بیان نموده است واعتقاد به آن، یعنی مقابله با همه‌ی تفکّرات شرک‌آمیز عصر جاهلیّت و تمامی دوران‌ها؛ جمله‌ای که مغز واصل دین اسلام است. «لا اله الا الله» یعنی هیچ معبود به حقّی غیر از الله وجود ندارد و اوست تنها پرودگار جهانیان و شریکی برایش قابل تصوّر نیست. آنچنان که خداوند تعالی می‌فرماید: «وَإِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَـٰنُ الرَّحِيمُ»[۱۶۳،بقره]؛ «خداوند شما، خداوند یکتا و یگانه است و هیچ خدائی جز او که رحمان و رحیم است وجود ندارد.»